En de tijd is weer voorbij...

Lieve Allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik jullie heb verveeld met mijn verhalen! En tot mijn spijt zal het zelfs de laatste keer zijn dat jullie van mijn verhaal kunnen genieten. Ik ben op het moment bezig om mijn tas te pakken om vanavond te beginnen aan een lange reis terug naar Nederland. Dat betekend dat ik na drie vluchten en in totaal ongeveer 16 uur vliegen, exclusief 9 uur wachttijd, op maandagmiddag weer voet zal zetten op Nederlandse bodem. En na 2 maanden betekent dat ook: weer rechts rijden (het is gek hoe snel links rijden went), weer broodjes kaassoufflé met pindasaus (ik weet dat veel mensen die combi gek vinden maar het is ver-ruk-ke-lijk), weer wit biertjes op het terras (hoop ik tenminste qua weer) en het belangrijkste is dat ik mijn kleine nichtje ga zien! Maar ik wil hier zelf nog niet teveel aan denken en wil liever even terugblikken naar de laatste weken in Thailand en Indonesië; ja mijn laatste bestemming was een weekje Indonesië.

Thailand
Na mijn vorige verhaal waarin mijn eerste indrukken van Thailand waren verwerkt, heb ik heel veel nieuwe indrukken opgedaan en blijkt het toch echt een fantastisch land te zijn. Echt veel van de cultuur heb ik niet gezien en daar had ik ook niet zo een behoefte aan. Want mijn grootste doel in Thailand was natuurlijk: Duiken! Ik heb eerst nog wel twee dagen in Bangkok doorgebracht en dit was vooral in het gezelschap van een Engelse jongen Joe die ik eerder in Nepal al had ontmoet en met die mij onder ander het nachtleven van Bangkok heeft laten zien. Daarbij woont Joe zijn broer al jaren in Thailand en hij woont nu in een hele leuke omgeving in Bangkok een stuk buiten het toeristische gebied. Vooral het zwembad bij zijn appartement verleidde mij om daar een middagje naartoe te gaan. Het bleek echt een leuke plek te zijn waar je echter wel een Thais iemand nodig had om eten te bestellen van een menukaart die alleen in het Thais te krijgen was (gelukkig hadden we zijn Thaise vriendin). Ook heb ik mij nog twee keer laten verwennen met een massage (om daarbij ook nog bekenden uit Nederland tegen te komen, hoe klein is de wereld) om mij daarna voor te bereiden op een paar dagen duiken. En in de tussentijd had Joe besloten om mee te gaan naar Koh Tao wat gezelschap tijdens de lange reis betekende.

‘s Avonds rond 8 uur vertrokken we met de bus naar het zuiden om rond 4 uur in de ochtend aan te komen bij de ferry. Deze vertrok pas om 7 uur en bracht ons in drie uur tijd, in een overigens ijskoude airco cabine, naar het paradijsje op aarde: Koh Tao! Joe had van iemand gehoord over een goede duikschool aan het zuider strand genaamd Buddha View. Deze naam heeft het overigens te danken aan de grote stenen die op de hoek van de baai staan en die de vorm hebben van een grote zittende Buddha. Deze Buddha kijkt uit over de zee en is helaas vanaf het strand alleen van de achter-/zijkant te zien. Het was een prachtige plek, een mooi hotel met een zeer goede duikschool. Het hotel zelf was niet heel goedkoop, maar je kreeg er wel een super kamer voor en daarnaast is het duiken op het eiland wel heel goedkoop. En omdat Joe zijn PADI Open Water Course ging doen kregen we korting op de kamer. Mijn plan was vooral om veel fun dives te gaan maken (gewoon lekker duiken en visjes kijken) met daarbij een nachtduik. Zo ben ik elke dag gaan duiken nadat ik eerst nog even een refresher course had gedaan om mijn skills na anderhalf jaar nog even te checken. De duiken waren allemaal fantastisch en vooral de nachtduik was heel bijzonder. Ondanks dat het vooraf best spannend was, het idee om in het donker onder water te zijn met alleen een zaklamp en jagende vissen om je heen én een instructeur die ook zijn eerste nachtduik maakt, is toch even wennen, vond ik het uiteindelijk vooral fantastisch en helemaal niet eng. Er zwommen veel grote barracuda's van ruim anderhalve meter lang die aan het jagen waren op kleine vissen. Zij kunnen in het donker echter niet heel goed zien dus met wat hulp van onze zaklampen die we op wat kleine vissen schenen werd het jagen makkelijker en hadden wij iets leuks om naar te kijken. Daarnaast komen er veel andere grote vissen uit hun schuilplekken en zo zagen we ook de blauw gevlekte pijlstaart voorbij komen. De onderwater wereld is gewoon zo onbeschrijfelijk mooi!

Joe was vaak ‘s middags aan het duiken voor zijn cursus terwijl ik vooral de ochtend duiken deed omdat dat de diepe en dus leukere duiken zijn. In de middag heb ik mij vaak vermaakt met zonnen, frisbee-en en volleyballen met wat duikinstructeurs, relaxen in de hangmat en boekjes lezen. Dé ideale manier van vakantie houden. En dan werd er na een dagje duiken natuurlijk eerst een biertje gedronken om daarna lekker uit eten te gaan. En eventueel daarna nog een paar biertjes te drinken met het geluid van de zee op de achtergrond. Na 5 dagen Koh Tao moest ik op vrijdagmiddag weer terug naar Bangkok omdat er zaterdag een vlucht op het programma stond naar Indonesië.

Indonesië
Zaterdagavond vloog ik naar Jakarta om daar midden in de nacht aan te komen en tot 6 uur ‘s ochtends te wachten tot ik door kon vliegen naar Jogjakarta. Na een korte vlucht kwam ik aan in Jogja en werd ik ontvangen door mijn vader en zijn vrouw en mijn kleine broertje Russell (9 jaar) en zusje Kimberley (7 jaar). Indonesië stond dan ook vooral in het teken van een familie bezoek, want de meeste bezienswaardigheden had ik twee jaar eerder nog gezien. En een ander persoonlijk doel was zo vaak mogelijk Gado gado eten, een heerlijk vegetarisch Indonesisch gerecht. Dit doel is behoorlijk geslaagd want bijna elke dag heb ik het wel als lunch of diner gegeten.

De eerste dag ben ik met mijn vader op pad gegaan terwijl de kinderen naar school waren. We zijn gaan kijken bij het huis wat mijn vader aan het bouwen is en waar hij heel druk mee bezig is wat betreft het kopen van spullen en het zorgen dat alles goed wordt uitgevoerd. We zijn daarna een tempel gaan bekijken ergens boven op een berg en daarbij zijn veel plekken waar ze stenen uit de grond hakken. De zogenaamde natuurstenen die voor verschillende doeleinden gebruikt kunnen worden en die mijn vader ook wil gaan gebruiken voor een stuk muur en vloer. Daarbij zijn we gaan lunchen onder de snelweg, heel letterlijk ja, op de plek waar een viaduct naar beneden gaat, want daar zit meestal een vrouwtje die heerlijke gado gado maakt. De dag erna was het bevrijdingsdag; de bevrijding van Nederland! Er was iets speciaals op de school van de kinderen waar we naartoe gingen maar wat niet zoveel voorstelde. De rest van de dag zijn we dus lekker gaan zwemmen bij een hotel.
De volgende drie dagen was mijn vader erg druk met zijn huis en hebben we een scooter gehuurd zodat ik zelf lekker rond kon crossen door het drukke verkeer van Jogja. Dit was heerlijk en ondanks de drukte, het links rijden en het feit dat ik nooit scooter rij ging het rijden super goed. En ook onderschatte mijn vader mijn navigatie skills want de weg vinden met twee kaarten was een eitje. Ik ben naar de wijk geweest waar ze zilver verkopen in heel veel verschillende winkeltjes, heb wat lokale markten bezocht en ben natuurlijk wat gaan shoppen in Jalan Malioboro; het toeristische centrum. En daar heb ik uiteindelijk ook een tatoeage laten zetten (mam, als je dit leest voordat ik terug ben… dit was een soort van verrassing!). De laatste twee dagen heb ik met mijn familie doorgebracht en zijn we onder andere op pad gegaan naar de vulkaan de Merapi. Echt in de buurt van de vulkaan kun je niet zo makkelijk komen, maar een paar kilometer ervandaan is de lava ooit ook gekomen en daar kun je de resultaten van de uitbarsting met uitzicht op de vulkaan bekijken. Een van de meest rare dingen die ik de dag erna meemaakte was toen we aan het eten waren bij de Pizza Hut. Ik kreeg net mijn drinken toen ineens iedereen naar buiten begon te rennen en mijn vader zij dat ik mee moest komen. Maar ik zag niet waarom ik moest gaan rennen dus als onnozele Nederlander deed ik het rustig aan en was ik nog niet halverwege het restaurant toen blijkbaar het gevaar alweer geweken was. Ik vond het alleen maar heel grappig en kon maar niet begrijpen wat er aan de hand was. Totdat mijn vader zei dat er zojuist een aardbeving had plaatsgevonden (bleek achteraf 5.0 op de schaal van Richter te zijn) die misschien 10 seconden duurde. Hij voelde het en zag aan het schudden van de ramen dat het inderdaad een aardbeving was. Ik had niks gemerkt, maar misschien moet ik de volgende keer wat sneller reageren aangezien er natuurlijk altijd instortingsgevaar bestaat en je nooit weet hoe land het duurt en hoe erg het is. Na dit laatste avontuur werd het tijd om wat laatste inkopen te doen en mij voor te bereiden op de terugreis.

Op het moment zit ik in Dubai te wachten op mijn laatste vlucht naar Amsterdam. Het verhaal heeft dus even een tripje gemaakt voordat ik het heb afgemaakt. Na een periode van 2 maanden is het nu echt voorbij. Met dubbele gevoelens ga ik terug naar Nederland. Het was een fantastische periode die natuurlijk te snel voorbij is gegaan, maar waarvan ik volledig heb genoten en die mij ook nieuwe uitdagingen heeft geboden. Hopelijk kan ik jullie binnenkort op de hoogte brengen van vorderingen in mijn project…

Hopelijk hebben jullie genoten van mijn ellenlange verhalen en mag ik jullie in de toekomst met nog meer ongein gaan vermaken.

Liefs
Milou