Nieuw Zeeland is Mooi !

Lieve Mensen,

Afscheid nemen van Australie, maar enorm welkom worden geheten door Nieuw Zeeland!

Wat ik mooier vind? Ehmm ik denk dat Nieuw Zeeland wel de grote winnaar is. Maar dat is eigenlijk niet eerlijk want persoonlijk vind ik niet dat de landen met elkaar te vergelijken zijn. Het is hier zo ontzettend anders, maar wel zo indrukwekkend onwijs bizar verbazingwekkend mooi!

Oke, dat is duidelijk. Nieuw Zeeland is mooi. Wat is er dan zo mooi? Het weer? Nou, nee niet altijd. Ook hier is niets zo veranderlijk als het weer. En na twee dagen ben je er al achter dat alles wat je hier kunt doen af hangt van het weer. Dat het ’s ochtend kan regenen en ’s middags de zon kan schijnen, dat het van tegen het nulpunt naar 25 graden kan gaan. Ja, een beetje zoals wij Nederlanders gewend zijn. En ja, ik leef met jullie mee wat betreft sneeuwstormen en 1000km file. Hier noemen ze dat Glaciers en een gemiddelde file bestaat uit drie auto’s.

Aardbevingen
Om dan maar met een ander feit te beginnen: Nieuw Zeeland ligt op een breuklijn. Wat betekent dat dan? Dat er aardbevingen zijn. Veel aardbevingen. Duizenden aardbevingen. Mijn kamergenootje beweerde dat ze er vannacht twee heeft gevoeld, ik ben nog steeds van mening dat het de possum (70cm groot buideldiertje) was die over de veranda banjerde en aan onze voedseltassen zat te knagen. Maar ook een grote kans dat ze gelijk had. Wij waren afgelopen nacht namelijk in een gebied aan de kust genaamd Milford Sounds en daar zijn veel lawine’s van stenen die de wegen regelmatig blokkeren en die meestal door aardbevingen worden veroorzaakt. Maar even terug naar het begin van mijn reis in Nieuw Zeeland. Ik kwam aan in Christchurch en zoals velen waarschijnlijk wel zullen weten hebben zich twee grote aardbevingen voorgedaan in de afgelopen twee jaar. Op het moment is er net weer een wat grotere aardbeving geweest sinds de laatste groot. Met name de tweede grote heeft veel schade, en dodelijk slachtoffers, veroorzaakt. Het grootste deel van de inwoners is hierna verhuisd en het centrum lijkt wel een ghosttown. Grote delen zijn afgesloten met hekken; bergen puin en buldozers vormen nu het straatbeeld. Oude gebouwen zijn grotendeels ingestort en om toch de nodige voorzieningen te hebben is een klein nieuw centrum gemaakt bestaande uit vrolijk gekleurde containers waarin winkels zich hebben gevestigd. Dat geeft een heel gek beeld, maar ook een positieve vibe om de stad te gaan herbouwen en positief te blijven.

Grote Oranje Bus
Mijn vervoersmiddel in Nieuw Zeeland is een grote oranje bus, voelt gelijk heel vertrouwd dus. Samen met wisselvallig weer en vanaf het eerste moment heel veel Nederlands in de bus voelt het net als thuis. Nederlands? Ja, echt waar heel veel Nederlanders hier. Ik heb nu al meer Nederlanders ontmoet dan in 3 maanden Australie. Ik heb ook geen idee wat ze hier doen, misschien is het het weer wat ze aantrekt. In ieder geval is het de mogelijkheid voor de buschauffeurs om dan maar de hele dag grappen te maken over Nederlanders in plaats van de Duitsers. Alhoewel, er hoeft maar 1 Duitser in de bus te zitten of de ergste grappen gaan over hen natuurlijk. Anyway, met deze oranje bus maak ik eerst een rondje over het Zuidereiland en daarna over het Noordereiland. Er is een route die ze rijden met de nodige stops, overnachtingen en activiteiten. En ik moet eerlijk zeggen: het is heerlijk! De buschauffeur regelt de hostels, boekt ons in voor activiteiten, maakt plas- en fotostops en vertelt over alles wat we onderweg zien. Als tegenprestatie zorg Ik dat ik netjes op tijd op de bus sta te wachten en zo nu en dan een gezellig praatje maak met de buschaffeur of hem voorzie van nieuwe Nederlandse feitjes om grappen over te maken.

Hoogtepunten
In Christchurch begon mijn busreis na de, denk ik, ergste nacht zover op mijn reis. Eigenlijk dus een klein dieptepunt. Een voedselvergifting is mijn persoonlijke diagnose. Een dag en nacht lang elk uur naar de wc rennen om al het mogelijke in mijn lichaam eruit te gooien. Om vlak voor vertrek nog een laatste keer naar de wc te rennen, midden in de stad, om vast te kunnen stellen dat mijn lichaam nu toch echt wel leeg moet zijn. De busreis, zonder wc aan boord, naar de eerste locatie zonder kleerscheuren overleefd.

Zoals ik eerder zei, is veel in Nieuw Zeeland weersafhankelijk. Aangekomen in Kaikoura waaide het erg en was het de vraag of de Whale Watching tour (op zoek naar diverse soorten walvissen en orka’s (ja, die free willy’s)) die middig door zou gaan. Helaas, geen walvissen voor mij vandaag. Maar niet getreurd want de volgende morgen mocht ik om half 6 mijn bed uit om het koude water in te duiken en met dolfijnen te zwemmen. Wat een onwijs gave ervaring is het om een half uur lang tientallen dolfijnen om je heen te hebben zwemmen die reageren als je gaat zingen (Mijn liedje was in trek; in the jungle, the mighty junge, the lion sleeps tonight....; don’t ask me why this song) en met je spelen door rondjes om je heen te zwemmen. Om vervolgens met de boot naar een gebied te varen waar honderden dolfijnen zwommen en vrolijk door het water sprongen!! Eén van de eerste onvergetelijke ervaringen in Nieuw Zeeland so far.

Een tweede hoogtepunt was Abel Tasman National Park. In het noordenvan het zuidereiland liggen tientallen stranden aan de rand van regenwoud. Een paar uur wandelen naar de kust toe om met een Katamaran zeilboot terug te varen over een ruige zee. Om de dag af te sluiten met een echte ‘kiwi-experience’: een etentje bij de Nieuw Zeelandse schipper met groenten uit zijn eigen tuintje.

Ik had wel een soort buckett list gemaakt voor mijn reis, maar eigenlijk had ik ‘helikoptervlucht’ hier nooit opgezet. Toen ik echter hoorde dat dit de enige manier was om op de Franz Josef Glacier te komen, heb ik deze hier toch snel aan toegevoegd. Tot niet heel lang geleden kon je een icehike doen vanaf de stad en weer terug, maar omdat deze gletsjer zich gemiddeld 7 meter per dag verplaatst zijn de omstandigheden aan verandering onderhevig. Zo is er een gat ontstaan in de gletjser waardoor het niet meer mogelijk is om de gletsjer op te lopen en wordt iedereen er met de helikopter naartoe gebracht. Twee onbeschrijfelijke ervaringen voor de prijs van één: een helikopter vlucht (of eigenlijk 2, heen en terug) en een hike van 3 uur over de gletsjer inclusief een afdaling in een blauwe ijsgrot. Wauw! Oh en kleinigheidje: de 5 dagen voordat wij hier aankwamen en de dag nadat wij weggingen was het heel slecht weer en vertrok er geen enkele helikopter naar de gletsjer.

Skydive
Waarom de skydive een apart kopje krijgt? Omdat ik hem gewonnen had! Gewonnen? Misschien interessanter de manier waarop ik hem gewonnen had. Okee, op onze route stond het plaatsje Black Ball (of all places!). Een gehucht met 300 inwoners in de middle of niet zoveel. Het hostel was tevens een pub. Deze pub met de naam Hilton heeft als enige bezigheid, naast het drinken van bier en cider, je verkleden met kleding uit de grote verkleedkist. Opdracht van onze reisleider: Verkleed je zo gek als je kunt met het thema ‘dat je in deze outfit naar mijn feestje durft te komen?!’ en maak kans op een skydive! Niet al te moeilijk toch? In de verkleedkist lagen met name jurken, gemakkelijke opgave dus om alle mannen om te toveren tot prachtvrouwen. Maar ergens in een hoekje onderin de kist vond ik warempel een jaren 60 zwart wit badpak. Compleet met zijden japanse badjas en een prachtige gele pruik was de winnende outfit een feit en was de skydive in de pocket.

Zo stond ik twee dagen later op het vliegveld van Wanaka; één van de mooiste plekken om een skydive te doen. In deze plaats liggen twee grote meren, jaren geleden gevormd door gletsjers, tussen hoge bergen met sneeuwtoppen. Het weer was iets bewolkt maar goed genoeg om vanuit het vliegveld in de verte de hoogste berg van Nieuw Zeeland te zien liggen. Op een hoogte van 15000feet na een beetje extra zuurstof sprong ik, natuurlijk met mijn skydive instructeur, uit een vliegtuig. Een fantastische vrije val van een minuut later was ik overwelmd door het gevoel, de adrenaline en het uitzicht. Na nog wat truukjes met de parachut en een veilige landing was dit veel te snel voorbij gegaan, maar wat was het gaaf!!

Queenstown
De stad van zijn adrenaline kicks and the big parties! De stad waar elke dag van de week een zaterdag is. De stad van de Ferg burgers, de beste, verste en grootste hamburgers ever 24/7 te krijgen. Maar ook de stad van de mooie natuur en Lord of the Rings bergen. Mijn persoonlijke prestatie was een klim naar de top van een berg (1748m) waarvan ik gelukkig van te voren niet wist hoe hoog en zwaar dit zou zijn. In ruim 3 uur tijd ben ik 1300m geklommen over een steil pad, voelde ik me als een hobbit zo klein op de rand van een enorme berg en eindigde ik met tranen in mijn ogen op de top in de wolken met een 360 graden view over bergen, meren en de stad. Maar ik had dit nooit kunnen doen zonder mijn Engelse reisgenoot die ik halverwege de route had ontmoet en die mij door de moeilijke momenten heeft gesleept. Ook al zul je dit nooit lezen: Ryan bedankt! :)

Op het moment zit ik op een eiland helemaal onderaan het zuidereiland. Morgen staat een wandeling over het eiland op het programma met een hele kleine kans om kiwi’s te zien. Nee, niet die harige groene fruitballetjes, maar de harige vogeltjes met lange snavel, hét kenmerk van Kiwiland. Een feit wat ik van te voren trouwens niet wist, is dat deze diertjes zo zeldzaam zijn dat de gemiddelde Nieuw Zeelander er nog nooit één in het wild heeft gezien.

Mooi. Nieuw Zeeland is dus mooi. Zijn bergen, reflectiemeren, sneeuwtoppen, gletsjers, fjorden, watervallen... De natuur is zo ontzettend mooi. Of zoals we gister in de bus zeiden: beautiful, stunning, lush, awesome, gnarly, breathtaking, indescribable, perfect, great, extreme...

Liefs,
Milou